Dub to gatunek muzyczny szczególnie związany ze studiem.
Dubowi inżynierowie dźwięku -
dumasterzy - mikser i konsoletę traktowali jako
intrumenty, a proces realizacji dźwięku - jako sztukę. Warto zatem przyjrzeć się pokrótce, jak ogólnie przebiegał rozwój technik nagrywania i technologii studyjnej na świecie przed
dubem, czyli mniej więcej do lat 70-tych.

Nagrywanie na taśmę datowane jest na koniec
XIX wieku, początek swój miało w Holandii. Pierwsza standaryzacja tego typu zapisu miała miejsce w 1920 roku w Niemczech. Studio nagrań jako podstawowe miejsce dla dokonywania zapisu taśmowego pojawiło się na początku
XX wieku. Do pionierów nagrywania i realizacji dźwięku można zaliczyć
Thomasa Edisona, twórcę
fonografu oraz wczesnych pionierów zapisu dźwięku -
Freda Gaisberga,
Waltera Legge,
Johna Culshaw'a.
Idea nagrywanie dźwięku jako procesu
artystycznej kreacji formowała się stopniowo. W 1920 nastąpiło przestrzenne rozdzielenie między pokojem muzyków a pokojem do kontrolowania nagrywania. 10 lat później do produkcji Hollywoodzkich soundtracków do filmów zaczęto używać takich efektów jak korekcja dźwięku czy
reverb (pogłos).

Techniczne nowości i koncepcja studia z autonomicznym, oddzielonym od muzyków "kontrolerem" nagrania wpływała na wzrost znaczenia kreatywności inżyniera dźwięku. Aż do 1950 roku jego rola było mimo to kojarzona głównie z technicznym aspektem wiernego zarejestrowania muz
yki. Ten stan rzeczy zaczął się zmieniać wraz z nadejściem
technologii wielośladowej: 4-kanałowe
recordery pojawiły się w latach 50-
ych, 8- i 16-kanałowe - w kolejnym dziesięcioleciu. Od tego momentu inżynierowie dźwięku zaczęli być postrzegani bardziej jako artyści, a od połowy lat 60-tych można mówić, że niektóre studia nagrań i działający w nich dźwiękowcy wyróżniali się własnym stylem. Producenci i inżynierowie tacy jak
Joe Meek,
Eddie Kramer,
Goerge Martin i
Geoff Emerick wprowadzili do realizacji dźwięku takie techniki jak m.in. manipulacja taśmą odtwarzaną do tyłu, sklejanie taśm,
overdubbing.
Michael E.
Veal stawia jamajskich producentów/inżynierów pomiędzy wspomnianymi wyżej powojennymi innowatorami realizacji dźwięku.
Sylvan Morris, King
Tubby,
Errol Thompson i Lee
Perry zaczęli tworzyć
dubową muzykę w czasie ekspansji amerykańskich firm fonograficznych i technologii nagrywania na rynki karaibskie; także wtedy pojawiła się na Jamajce transmisja stereo...
Źródło: "Dub: Soundscapes and Shattered Songs in Jamaican Reggae ", Michael E.Veal